هفدهصد سال پس از استعمار فنیقی ها، فتوحات عربی مسیر خود را دوباره طی کردند.
آنها انجیر را در جایگشت های جدید متعدد خود حمل کردند و فرهنگ انجیر را به درجه ای از اهمیت رساندند که از سوریه هرگز به آن دست نیافته بود.
تهاجم عربی از شمال آفریقا تا اسپانیا و پرتغال گسترش یافت.
در این کشورها فرهنگ انجیر خشک مشهد به سرعت شکوفا شد و حتی از یونان یا ایتالیا اهمیت بیشتری یافت.
اعراب انجیر را بالاتر از سایر میوه ها می دانستند.
زمکخشری، مفسر عربی قرآن، گزارش داد که محمد گفت: «اگر می‌توانستم میوه‌ای را به بهشت بیاورم، آن انجیر بود.»
انجیر برای اولین بار توسط مبلغان اسپانیایی و پرتغالی وارد دنیای جدید شد.
مورخ اسپانیایی سوابق ارسال انجیر خشک همدان اروپایی را از سویل، اسپانیا به هند غربی در سال 1520 یافت.
در آن زمان، مانند اکنون، حمایت از بازار وجود داشت.
در حالی که این جزیره مستعمره اسپانیا بود، خانواده ها برای جلوگیری از رقابت با کشور مادر، بیش از یک درخت انجیر کاشتند.
به طور همزمان، اسپانیایی ها همچنین انجیر خشک سیاه را در سال 1528 به پرو معرفی کردند.
از هند غربی انجیر خشک ذغالی به هر دو سواحل ایالات متحده گسترش یافت.
در ابتدا، جمعیت محلی به سرعت انجیر را پذیرفتند.
با این حال، در قرن بیستم، آنها تبدیل به یک صنعت پر رونق در جنوب غربی و یک درخت حیاط در جنوب شرقی ایالات متحده شدند.
- منابع:
- تبلیغات:
